Drugi człowiek to gigantyczny kontynent, zawsze się można zgubić.
Ciesz się małymi rzeczami,
bo może któregoś dnia obejrzysz się za siebie i zdasz sobie sprawę,
że były to rzeczy wielkie.
Ciesz się małymi rzeczami,
bo może któregoś dnia obejrzysz się za siebie i zdasz sobie sprawę,
że były to rzeczy wielkie.
Ciesz się małymi rzeczami,
bo może któregoś dnia obejrzysz się za siebie i zdasz sobie sprawę,
że były to rzeczy wielkie.
Ciesz się małymi rzeczami,
bo może któregoś dnia obejrzysz się za siebie i zdasz sobie sprawę,
że były to rzeczy wielkie.
Zawsze chciałam być kimś.
Szkoda tylko, że nie sprecyzowałam swojego pragnienia.
Kto w cudzym cieniu siedzi, sam cienia nie daje.
Nasza największa słabość tkwi w rezygnowaniu.
Najbardziej pewną rzeczą, aby odnieść sukces, jest spróbować jeszcze raz.
Tak naprawdę do latania potrzebna jest tylko przestrzeń.
Jeśli możesz coś zrobić lub marzysz, że mógłbyś to zrobić, zabierz się za to.
Odwaga ma w sobie moc geniuszu.
A ci, którzy tańczyli, zostali uznani za szalonych
przez tych, którzy nie słyszeli muzyki.
Dopóki nie zaakceptujesz tego, kim jesteś,
nie będziesz zadowolony z tego, co masz.
Człowiek więcej boi się tworów własnego umysłu niż konkretnej rzeczywistości.
Wolimy rozmawiać z ludźmi przez telefon niż w cztery oczy.
Naturalny wybór samotników. Lepsza koncentracja i można skończyć, kiedy się chce.
Jedyne, czego nam potrzeba, abyśmy stali się dobrymi filozofami,
to zdolność do dziwienia się światem.
Serce kamieni drży czasem jak serce małych zwierząt.
Gdy trzymasz mnie za rękę,
To nawet w starej ładnie mi sukience.
Rozumienie rodzi zmianę.
Trzeba jednak dokonać wyboru: żyć czy opowiadać.
Miesiące i dni są wędrowcami wieczności.
Rok, który odchodzi, i ten, który nadchodzi, także są wędrowcami.
Mogę szanować tych, których nie lubię, lub tych, którzy są mi obojętni. Ale kochać? […] Miłość to trudna rzecz, nie można jej wywołać ani kontrolować, ani też zmusić, aby trwała.
Nie bój się cieni. One świadczą o tym, że gdzieś znajduje się światło.
Kiedy człowiek powiada, że nie chce o czymś mówić,
zwykle to znaczy, że nie może myśleć o niczym innym.
Jeżeli zabałaganione biurko jest oznaką zabałaganionego umysłu,
oznaką czego jest puste biurko?
Nie ma wstydu w byciu głodnym innej osoby.
Nie ma wstydu w pragnieniu dzielenia swojego życia z kimś.
Konieczność bycia kimś innym, niż się jest,
stanowi dla człowieka źródło najgłębszej rozpaczy.
Czasem człowiek zmienia zdanie, czasem zdanie zmienia człowieka.
Przemilczenia dzielą bardziej niż nieobecności.
Nocą myśli mają nieprzyjemny zwyczaj zrywania się ze smyczy.
Bolesny jest poród człowieka,
zwłaszcza gdy rodzi siebie sam w wieku dorosłym.
Ważne jest, abyś zachował zdolność przeżywania,
aby istniały rzeczy, które mogą Cię zadziwić, wywołać wstrząs.
Ważne jest, aby nie dotknęła Cię straszna choroba – obojętność.
Jakiż nudny byłby świat bez wyjątków od reguły!
Nie możesz uniknąć tego, że ptaki trosk i zmartwień fruwają nad twoją głową,
ale możesz nie pozwolić im zbudować gniazda w twoich włosach.
Czasem ratują nas prawdziwe drobiazgi:
zmiana pogody, gest dziecka, filiżanka doskonałej kawy.
Kiedy ktoś cię prosi, abyś poruszył górę, zapomnij o jej rozmiarze.
Spróbuj po prostu obluzować pierwszy kamień.
Niektórzy ludzie nie wiedzą, jak ważne jest, że są.
Trzeba mieć niemało odwagi, aby się ukazać takim, jakim się jest naprawdę.
Wie pan, każdy człowiek ma jakąś potrzebę kontaktu z ludźmi,
ale kontaktu nie przypadkowego,
tylko jakiejś bliskości charakteru, myślenia, nastroju.
Nic tak nie irytuje ludzi, którzy chcą ci obrzydzić życie,
jak to, że zachowujesz się, jak gdybyś tego nie zauważał.
Wesoła myśl jest niczym wiosna. Otwiera pąki natury ludzkiej.
Wszystko jest możliwe, a co nie jest, zajmuje tylko trochę więcej czasu.
Wyobraźnia bez wiedzy może stworzyć rzeczy piękne.
Wiedza bez wyobraźni najwyżej doskonałe.
Możesz się wściekać, ile chcesz, ale nic nie poradzisz na to, na co nic nie poradzisz.
Słońce robi, co może; rozumiemy się ze słońcem.
Wolę błędy entuzjasty od obojętności mędrca.
Marnowanie życia jest mało pociągającym zajęciem, lecz obudzona świadomość,
przypuszczenie, że motorem marnowania jest głupota, jest nie do zniesienia.
Ci, którym świat ucieka w przeciwnym kierunku, myślą, że wciąż idą naprzód.
I bądź tu mądry! Jak tylko musisz wybrać, co będzie dobre, a co złe,
to się zaraz okazuje, że tak naprawdę nie wiadomo, które jest które…
Jeżeli już o coś zabiegasz, idź na całego, w przeciwnym razie nawet nie zaczynaj.
Jeżeli już o coś zabiegasz, idź na całego, w przeciwnym razie nawet nie zaczynaj.
Naucz się słuchać, okazja czasami puka bardzo cicho.
Czasem ludzie są piękni. Nie z wyglądu. Nie w tym, co mówią.
Po prostu w tym, jacy są.
Im dłużej panuje cisza, tym trudniej ją przerwać.
[…] i to jest właśnie takie piękne, urodzić się bez skrzydeł i wyhodować je sobie,
nasz umysł już to potrafi, a jeśli on potrafi, to i my potrafimy.
Żeby usłyszeć, nie słuchać. Żeby zobaczyć, nie patrzeć.
Żeby wiedzieć, nie myśleć.
Melancholik tęskni za czymś, czego nie może nazwać.
Wystarczy sięgnąć po słynny obraz wilków, które o północy wyją do księżyca.
Nie wiesz dlaczego, ale rozumiesz ten ból.
Język może ukryć prawdę, ale oczy – nigdy!
Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się,
gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.
Świat pełen jest szczegółów, od których zaczynają się historie.
Tęsknimy więc za ciszą. Za milczeniem. Za wędrówką przez pola. Przez łąki.
Przez las, który szumi, ale nie ględzi, nie plecie, nie tokuje.
Czy nigdy nie uderzyło Cię, że po jednych ludziach zostaje Ci nuda i właśnie jakby zakalec w głowie, a po innych Ci żwawiej i świat jakiś ciekawszy i godzien uwagi?
Stanisław Lem, Sławomir Mrożek
Straszną jest rzeczą, kiedy dusza zmęczy się życiem szybciej niż ciało.
Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu.
Czas i tak upłynie.
Kto mówi, sieje, kto słucha, zbiera.
Jesteśmy świadkami fenomenalnego zjawiska polegającego
na wzajemnym mijaniu się ludzi; na nieumiejętności nawiązania kontaktu;
nieumiejętności spędzania wolnego czasu.
Delikatność i godność wypływa z głębi serca, a nie z lekcji tańca.
Natura jest zawsze mądrzejsza od ludzkich pomysłów.
Każdy dzień ma swój aromat.
Im większe w człowieku wewnętrzne rozbicie, poczucie własnej słabości,
niepewności i lęku, tym większa tęsknota za czymś,
co go z powrotem scali, da pewność i wiarę w siebie.
można się przyzwyczaić do tego, że się nie można przyzwyczaić
Czasami palce pragną aksamitu, a nie drzazg. Normalna potrzeba.
Długo wędrowałem, zanim doszedłem do siebie.
Ty ciągle mówisz o tym, co się dzieje “głęboko”
– a ja bym chciał, żeby czasami coś się wydarzyło na wierzchu.
Szaleństwem jest robić wciąż to samo i oczekiwać innych rezultatów.
Najgorsze co może uczynić człowiek to nadinterpretacja. Nadinterpretacja kilku chwil uniesienia, momentu, w którym krew ruszyła jakby szybciej na jej widok. Nadinterpretacja jej słowa, gestu, spojrzenia. Nadinterpretacja uczuć. Nadinterpretacja serca.
Ileż energii trwonimy na ukrywanie się jedno przed drugim,
w tej naszej obawie, że zostaniemy rozpoznani.
Pamiętaj, że każdy napotkany człowiek czegoś się boi, coś kocha i coś stracił.
Trzeba strasznie dużo przeżyć, żeby dało się powiedzieć: to nic.
Kłopot polega na tym, że choć można zamknąć oczy, nie da się zamknąć myśli.
Widzisz, jak dziwną maszyną jest człowiek? Pakujesz w nią chleb, wino, ryby, rzodkiewki, a wychodzą z niej westchnienia, śmiech, sny; cała fabryka!
W naszych głowach mieści się zapewne także kino, co gada!
To sztuka wiedzieć, kiedy należy przestać.
Istnieją wspaniali ludzie, których spotykamy w niewłaściwym momencie.
Istnieją także ludzie, którzy są wspaniali, bo spotykamy ich we właściwej chwili.
Nie martw się – odparł Włóczykij. – Będziemy mieli piękne sny,
a gdy się obudzimy, będzie wiosna.
Choćby wszyscy postanowili, że nie, wiosna i tak przyjdzie.
Nikt nigdy nie zgłębił zamysłów wiosny.
I owszem, wytrzymasz – wyszeptał.
– Wytrzymasz wszystko.
I tak biłem się z myślami, wejść, nie wejść i co powiedzieć, gdy przekroczę próg?
A przekroczyć próg najtrudniej w sobie, jak pan wie.
Lęku nie należy się wstydzić. Jest równie naturalny i konieczny jak zabawa albo ból.
Rozważ, jak trudno jest zmienić siebie,
a zrozumiesz, jak znikome masz szanse zmienić innych.
To nie czasu nam brakuje, tylko skupienia.
Wszyscy mamy dwa życia.
To drugie zaczyna się w chwili, gdy zdamy sobie sprawę, że mamy tylko jedno.
Głęboka rzeka nie huczy.
Nigdy nie jest za późno ani za wcześnie. Jest dokładnie wtedy, kiedy trzeba.
Ci, których kochamy, nie umierają nigdy, bo miłość to nieśmiertelność.
W moim magicznym domu ciepło jest i bezpiecznie.
Gościu znużony, gościu znudzony, jeśli zabłądzisz kiedyś w te strony,
zajrzyj tu do nas koniecznie.
Nie kocha się dlatego, że człowiek jest piękny – on staje się piękny, bo ktoś go kocha.
Nie pozwól małym rozumom przekonać Cię, że Twoje marzenia są zbyt duże!
(…) bo najciężej jest ruszyć. Nie dojść, ale ruszyć. Dać ten pierwszy krok.
Bo ten pierwszy krok nie jest krokiem nóg, lecz serca.
To serce najpierw rusza, a dopiero nogi za nim zaczynają iść.
Lepiej zrozumieć mało niż zrozumieć źle.
Czas robi swoje. A ty, człowieku?
Wpatrz się głęboko, głęboko w przyrodę, a wtedy wszystko lepiej zrozumiesz.
W każdym końcu kryje się nowy początek.
Metafory są rzeczą niebezpieczną. Z metaforami nie należy igrać.
Miłość może się narodzić z jednej metafory.
Dopóki nie uczynisz nieświadomego – świadomym, będzie ono kierowało Twoim życiem, a Ty będziesz nazywał to przeznaczeniem.
Denerwować się to znaczy mścić się na własnym zdrowiu za głupotę innych.
Jeżeli już o coś zabiegasz, idź na całego, w przeciwnym razie nawet nie zaczynaj.
Milczenie to tekst, który niezwykle łatwo jest błędnie zinterpretować.
Wcale nie jest za późno, by szukać świata ze snów.
Długo wędrowałem, zanim doszedłem do siebie.
Kochać kogoś, to przede wszystkim pozwalać mu na to, żeby był, jaki jest.
W życiu musi być dobrze i niedobrze. Bo jak jest tylko dobrze, to jest niedobrze.
Ten świat został stworzony nie tylko dla zuchwałych i nieustraszonych, głośnych i asertywnych, nie, jest na nim miejsce również dla nieśmiałych, cichych, dziwacznych i upartych.
Bez nich nie byłoby odcieni, błękitnych akwareli, niewypowiedzianych słów (…)
Życie zazwyczaj trwa za krótko,
chcesz coś powiedzieć – no to mów.
Pielęgnujcie przypadkową życzliwość i piękne czyny pozbawione sensu.
Drugi człowiek to gigantyczny kontynent, zawsze się można zgubić..
